La vie togolaise

Lieve mensen,

Hier ben ik dan weer vanuit Afrique, Togo, Lomé: dit x iets minder decadent dan in Burkina Faso, want ik woon nu als echt Afrikaanse in een soort studentenhuis in de wijk Doumassesse waar niemand stromend water heeft. Ondanks de Burkina-experience was het toch een klein beetje wennen de eerste dagen. Het was meteen flink zweten toen ik om 1 uur ’s nachts, in spijkerbroek en capuchon trui en zelfs met mijn sjaal nog om, het vliegtuig uitstapte. De 28 graden van Lomé viel echt als een soort warme deken over me heen. Aiesec en mijn NGO waren met een heel team gekomen om me op te halen - alleen maar mannen overigens en even was ik bang dat Aiesec Togo alleen maar uit mannen zou bestaan maar dat valt mee - en ook mijn backpack kwam zowaar van de band af rollen, dus wat dat betreft begon ik meteen goed!

Even mijn spullen afgezet bij mijn huis, en toen nog wat gaan drinken met ‘le directeur’ van Challenges, Elvis, die voor Aiesec 8 maanden in Nederland heeft gezeten! Tijdens het korte bezoekje aan mijn kamer had ik meteen al gezien dat er geen stromend water was, maar niet meer over nagedacht toen ik om 3 uur in mijn bed lag, oude ventilator ernaast en drie uur later scheen de zon alweer volop mijn kamer binnen en was de familie achter me al weer in rep en roer!

De eerste echte dag Togo stond in het teken van alle hoognoodzakelijke dingen regelen: pinnen, een nummer regelen, evenals een teil en twee tonnen, 1 voor water om mee te douchen en 1 voor water om de wc mee door te spoelen. Verder moest ik volgens Nadege, meisje van Aiesec, echt een badmuts hebben en slippers, waarvan dat laatste wel te begrijpen is, maar het eerste iets minder. ’s Avonds met Elvis en zijn broer gegeten in een kleine maquis, waar ik tot nu toe bijna nog elke avond heb gegeten. Het is maar goed dat ik de vitaminepillen van A tot Z bij me heb, want veel verder dan deegachtig brood met af en toe een avocado en een omelet en ’s avonds spaghetti en couscous zonder enige groente ben ik nog niet gekomen.

Verder tot nu toe nog niet heel veel gedaan: ik heb even op “kantoor”gekeken, wat echt een heel klein donker hokje is. Daarom zit ik nu ook op de campus, waar ik ook internet heb en waarschijnlijk vaak zal werken. Het is een erg mooie campus, echt Afrikaans, veel natuur, af en toe een faculteit en vind het erg leuk zo tussen alle studenten. Inmiddels weet ik al wel iets meer over het project wat ik ga doen, maar wat precies maar rol is, is me niet helemaal duidelijk. Wel ben ik inmiddels al tot ‘chef de project!’ Het project heet Youth Business Togo en is onderdeel van Youth Business International, wat al in een groot aantal landen van start is gegaan. Challenges, mijn NGO, is verantwoordelijk voor het implementeren van Youth Business International in Togo. YBT zal waarschijnlijk in maart 2007 van start gaan, dus ik hoop dat ik daar nog bij kan zijn en zal dan jaarlijks aan ongeveer 10-15 jongeren een micro krediet verschaffen waarmee zij een eigen bedrijfje op kunnen starten, en hen helpen in het hele proces. Deze jongeren zullen geselecteerd worden door middel van een soort wedstrijden waarvoor jongeren een business plan dienen te schrijven. De werkloosheid onder jongeren is in Togo echt heel erg groot, boven de 60 procent en veel jongeren raken erg gedemotiveerd, werken na hun studie als taxi-chauffeur of als taxi-moto of in het ergste geval zitten thuis! Verder heb ik net ook gehoord dat ik waarschijnlijk ook mee ga helpen met het project WAIMUN, West African International Model of United Nations, waarvoor in februari een grote conferentie wordt gehouden in Lomé die wordt georganiseerd door Challenges. Ik ben me nu dus vooral aan het inlezen.

Afgelopen week waren er in Lomé veel activiteiten die in het teken stonden van de Wereld Aids dag. Vrijdag naar een manifestatie geweest (Han, hoe is jouw dag verlopen?), en dat was echt super mooi. Het programma beston onder andere uit een vragenuur voor kinderen waarbij ze vragen konden stellen aan een seropositieve man – vraagt er een klein lief jongetje hoe je aids kan genezen - sketches, een playbackshow, en een groep breakdansers, echt fantastisch! Zondagochtend op half zes opgestaan voor de Marathon de l’Espoir, oftewel te marathon van de hoop, die ook werd gehouden in het teken van de Wereld Aids Dag. Achterop de taxi-moto ging ik om zes uur ’s ochtends in sport-outfit door Lomé, waar de marathon voor vrouwen om half 7 zou beginnen. C’est l’Afrique, dus het begon ruim een uur later, maar ondanks de hitte heb ik de 4,5 kilometer gerend zonder te stoppen. Samen met een jong meisje ging ik hand in hand over de finish. Bijna vanaf het begin rende ze in haar Afrikaanse rok en op blote voeten naast me over de oude asfaltwegen, en we hebben elkaar aangemoedigd om door te gaan. Ik dacht als zij het kan op blote voeten, moet ik het zeker kunnen op mijn oude afgetrapte puma’s. Het gaf echt een mooi gevoel en werd die ochtend helemaal een beetje emotioneel van de kracht en het optimisme die mensen hier bezitten om er samen wat van te maken.

Op dit moment staat er in Lome een rantsoen op de elektriciteit, wat betekent dat er af en toe geen stroom is. Er is een heel schema opgesteld zodat iedereen weet wanneer er wel/geen stroom is. Dat betekent dus dat ik af en toe niet kan werken met een laptop die maar een batterij heeft die 20 minuten mee gaat, dat de ventilator het soms begeeft als je net in bed ligt en dat ik met een zaklamp een leger kakkerlakken moet ontwijken als ik naar de wc ga ’s avonds! Dat is ook Afrique, maar ik vind het echt weer super mooi om hier te zijn!

Bekend zijn weer de stoffige zandwegen met af en toe enorme gaten en kuilen, de zakjes water, de blije kinderen langs de wegen die schreeuwen “Yovo, Yovo bonjour!” (blanke hallo), de kleine brandjes langs de kant van de weg, de Afrikaanse sounds en beats die de hele dag vrolijk klinken, en ook de mensen zijn allemaal weer zo aardig, behulpzaam, en gastvrij! Echt heel mooi! Ik ga nu maar es even aan de arbeit, zal proberen jullie wat vaker en beter op de hoogte te houden dan vorig jaar, en ook nog even mijn adres:

ONG Challenges
Annemiek Kalbfleisch
96, Rue de Oasis DMS
02 BP 20516 Lome
Togo

En mijn Togolese nummer is 00228-976.66.74, maar smsen komen vaak niet aan.

Ik ben heel benieuwd hoe t met jullie is en een hele dikke kus! xxx Annie