En brousse!

Bobo-Dioulasso, 18 februari 2006

Lieve allemaal,

Bij deze dan weer een kleine update van la vie in Bobo Dioulasso en omstreken… De afgelopen weken weinig tijd gehad om te schrijven, want gelukkig voor mij weinig op kantoor gezeten... Maar waar zat ik dan wel? Drie keer raden….. Anny zat onder de mango bomen! In de straat, in Orodara, in Koloko, in Banfora, in Bérégadougou en in Bobo-Dioulasso! Geniale bomen!

Nu even een momentje ingeruimd om jullie weer een klein beetje op de hoogte te brengen van de gebeurtenissen van de afgelopen weken. Zaterdagavond, net de pizza van Karim gegeten en een leuk en relaxed middagje gehad op de grand marché van Bobo met als aanwinst een rood met geel Burkina Faso shirt! Gisteravond de eerste mex- avond gehouden a la casa in Bobo en nu met Hollandse muziek op de achtergrond achter de laptop…. De afgelopen weken zijn omgevlogen, ik heb echt genoten van mijn bezoekjes en brousse!

Geknield bij begroetingen met oude boeren en dorpshoofden, bruin water gedronken uit de emmer als welkomstbegroeting, de Tô met handen gegeten - niet te doen! - , slingerend achterop de brommer over mulle zandpaden, de vergers bekeken, Bangi gedronken, motor gereden, op de foto gegaan met een Afrikaanse familie, en uiteraard ook veel gepraat met de boeren onder de boom! Niet altijd zinvol, boeren die mij niet begrijpen, boeren die ik niet begrijp, boeren die niet kunnen lezen, schrijven en tellen maar wel vragen moeten beantwoorden over prijzen en kosten, maar toch vaak mooie gesprekken. Boeren die niks hebben en nauwelijks rond komen, boeren die de ‘polder’ kennen van de televisie, en de welgestelde mango-boer die de kans heeft gehad Europa te bezoeken! ‘Je zou toch zo weer omkeren’ was de eerste reactie van Monsieur Outtara toen hij landde op Paris Aeroport! Toen hij ook nog door zijn Franse supervisor mee werd genomen naar het bejaardentehuis waar oma al jaren zat, dacht hij helemaal wat is dit voor een land?!?

Hier is de familie echt heel belangrijk en is het niet raar dat drie generaties bij elkaar wonen! Opa leeft als een koning binnen het gezin en blijft jong door zijn kleinkinderen en 18 jaar jongere vrouw! Dat hebben we ervaren toen we afgelopen zondag bij Karim thuis waren uitgenodigd! Onze kok was echt de man thuis a la maison: terwijl hij bij ons thuis altijd rondloopt in een t-shirt vol met gaten, hier droeg hij een wit gewaad en werd hij met grote ogen aangekeken door zijn dochter die voor ons een 4-gangen diner had gemaakt! Onder het licht van de volle maan, aten we een heerlijke salade, de Tô met de al bekende smaak, de couscous en een door Karim gemaakte Flan als desert! Maar dit was niet de eerste keer ‘en famille’ eten, want begin januari had ik de Tabaski – het schaapsfeest van de Moslims – al meegemaakt met mijn ‘matties’ uit de buurt, geen schaap gezien, maar wel lekker gegeten!

In de twee voorgaande weekenden met Sjois op pad geweest. Het weekend in Bobo op de mobylette gecrost, zagen we ein-de-lijk ook eens de rest van Bobo, want op de Peugeot is het rondje stad niet echt te doen! Daarna een weekend in Ouaga: paardrijden en brousse, poolen in de stad, en rijden in een jeep Wrangler, volgens Sjois een bulldozer met vrachtwagenwielen! Toch ook nog even het vliegveld bezocht, want stel nou toch dat mijn koffer er toch nog staat…. In een hokje van 2 bij 3 meter vol met tientallen koffers, stond ik bovenop de koffers samen met twee gespierde Burkinabé de koffers van de ene kant van het hok naar de andere kant te werken, en enigszins te verwachten: het goedkope paarse apparaat van mij zat er niet tussen! Toch een super weekend gehad!

Inmiddels rest er nog maar één weekje onderzoek, dinsdag voor de laatste keer bij een groupement op bezoek, donderdag naar Ouaga voor de laatste interviews en dan op naar Ghana voor een petite vacances! Daar sowieso de kust bekijken en de mangodagen bijwonen. Terug in Burkina is het dan echt aftellen: meehelpen met het oogsten van de eerste mangoes en een laatste presentatie voor SNV en…… 24 maart weer back en Hollande!

Ik hoop dat alles goed met jullie gaat, en tot snel al weer, more stories en foto’s als thuis, het is echt leuk land!

Heel veel liefs en grande bisou d’Anny!xxx